Çaresiz bir itirafın pençesinde gülüşlerim Titriyorum... Ayazındayım şimdi seninle süslediğim hayallerin Yıkılıyor ortalık... Bir polis kelepçelerini süzüyor bakarken bana Kanlı ellerim bir mapusun habercisi şimdi Artık ne yalan var hayatımda Nede bir hayatim, içinde yalanlar barındıran İsyan türküleri pusu kurmuş dilimde Sensizliği besteliyor serseri sokakları istanbulun Bir ıslık tutturmuşum umursamaz gibi hiç bir şeyi Kendime geliyorum seslenişi ile bir sokak çocugunun Yatacak bir yer gösteriyor bana Anlamış gibi o da kimsesizliğimi Anlamış gibi o da sensizliğimi... Sonra bir ezan duyuyorum Minare'den Saat sabah 5:30 Mekan topkapıda cıkmaz bir sokak İçimde surları döven toplar Bakışlarımda bir hasret belki özleme Ya da sen en cok neye özlem duyduysan sayki ona... Takib ediyor saklı bakışlarıyla bir gece bekçisi beni Belli ki bir şeylerin kaybında olduğumu anlamış o da Belli ki yüreğimden damlayan bir kaç damla kan da olsa Görmüş belki de yılların tecrübeli bakışlarıyla Kaç çocuk düşlerine kurban gitti kim bilir bu sokaklarda Kaç çocuk aldığı nefesi veremedi bir rüyanın ortasında Ağlasam ağlar mısın benimle Ben buyum desem de sever misin beni Say ki kaybettim beni en kalabalık caddesinde düşüncenin Say ki aklım yok artık eskisi gibi Bir tek bakabiliyorum gözlerine anlamak için olup biteni Anlamamazlıktan geliyorum olup biten herseyi Say ki Say ki demedim hiç bir sey... Seslenişim bana : Küskünüm git küskünüm sana... Kendime bile dinletememisken beni Söylesene dinler misin sevdiğini Avuçlarına al desem Sık sesim kesilene dek Ama izin ver o iki kelime çıksın ağzımdan Seni seviyorum diyebilsin dudaklarım Bu iki kelimeyi duy sadece Sonra tek nefes almasın düşlerim Boğulsun enharında bir kayboluşun Bir tükenişin destanını daha yazsın istanbul Sözlerim saçmalasın Mantığım yalpalasın Kalemim isyan etsin yaprağa damıtılan mürekkebe Sensizlik ellerimde kelepçelerle bitsin Yok idi zaten aklım bırak varolan yitsin Ama tut yinede ellerimi Avuçların donsun avuçlarımda... Say ki demedim hiç bi şey Say ki yokum yalandı dediğim her bi şey... Saat sabah 5:51 Mekan istanbul topkapıda çıkmaz bir sokak Bakışlarım surları dövüyor Farkındayım bir bekçi süzüyor beni saklı bakışlarıyla Bir sokak çocuğu yer gösteriyor yatmam için Anlamış gibi o da kimsesizliğimi Anlamış gibi o da sensizliğimi... Bir polis.. Bir polis kelepçelerini süzüyor bakarken bana Kanlı ellerim bir mapusun habercisi şimdi... Tesbihimi sallıyorum inadına Bakarken en serseri caddesine istanbulun... Seslenişim bana : Küskünüm git küskünüm sana... Kendime bile dinletememisken beni Söylesene dinler misin sevdiğini Alıp avuçlarının arasına Sıkar mısın kesilinceye dek nefesim Sıkar mısın kesilinceye dek sesim...  alıntı

Gülen gözlerim avuçlarımdan akıp gidiyor
Şımarık sözlerim yerine,acılarım kağıda dökülüyor
Öyle ki acılarım yüreğimde
Öyle ki acılarım kalbimde
Öyle ki acılarım beynimde
Tamamen seninle dolu
Üstelik sensiz her hücremde.

Umutlarım
Mutluluklarım,
Toz mavi rüyalarım,
Birer birer beni terkediyor
Yüzümde açan güllerin
Teker teker yaprakları dökülüyor
Bir kışa gebe bu yürek
Hazan rüzgarları bağrıma esiyor

Gülücükler yüzümde yapmacık,asılı duruyor
Baharın güleç yüzü benliğimi terk ediyor
Gözlerimin önünde hayallerim
İmkansızlığı yaşıyor
Dur diyorum bu kez zamana
Bu kez dur akma
Söz dinlemez,laf anlamaz bir kula benziyor
Sanki koşarcasına beni terk ediyor

Ne doğan gün
Ne gökyüzündeki ay
Artık hiç biri bana ışık vermiyor
Anladım var olmamın nedenini
Bu sahnede
Yalnızlık rolü
Bana düşüyor...

YANLIZLIK ROLÜ

Sensiz parlayan yıldızlarla Bitmek bilmeyen yalnızlığımla Sana geldim bu gece anne Islak gözlerimle Yağan yağmur tanesiyle Senin gül tenini Toprakta koklamaya geldim anne Sakın üzülme üşüyorum diye Hiç yağmur tanesi anne yüreğinde üşür mü ? Sensiz ısıtmayan güneşle Özlemini yüklediğim yüreğimle Üşüyen ellerine dokunmaya geldim anne Toprağında biten dikenleri Karla örtmeye geldim anne Sakın üzülme anne Heybeme beyaz karları yükledim diye Sakın kederlenme anne Gözlerimde ayazları görüp üşüyorum diye Hiç kar tanesi ana yüreğinde üşür mü ? Sensiz kuruyan güllerimle Her nefesimde sana ağlayan gözlerimle Çiceklerin açtığı yüreğine ağlamaya geldim anne Baharların konakladığı saçlarına Cennet kokulu avuçlarına Çicek kokulu nefesimi vermeye geldim anne Sakın üzülme anne Ölümün koynunda geziniyorum diye Hiç annesine kavuşacak evlat ölümde üşür mü anne ? Alıntı )

---

DİRENİŞ,ADALET,ÖZGÜRLÜK...
İnancın ve isyanın çocuklarıyız biz

Bir kutlu seherde

Rahman 'a açtığımız avuçlarımızdan

yükselen duamızı

ve yetim bir yüreğin koynunda filizlenen

sevdamızı

kuşanarak göğüsümüze


Ve Hira'da doğan güneşin

ateşiyle tutuşarak yüreklerimiz

yeniden yürüyeceğiz meydanlarına şehrin


Ve bir devrim baharında yeşeren ellerimizle

yırtacağız hoyrat çehresini karanlığın

ve tevhidi kıyamlarla direnerek

yeryüzü ordularına

Çılgın okyanuslar gibi kabaran öfkelerimiz

ve cesur bakışlarımızla devireceğiz

çağın zorbalarını birer birer

Adımız DİRENİŞ 'tir bizim !


Vahyin aydınlığıyla yeniden şenlenecek coğrafyalar

Ve bizimle gülecek kirli yüzlü çocuklar

Adımız  ADALAET 'tir bizim !


Ve yaşadıkça

Senin için çarpacak

Seni haykıracak yüreklerimiz

Çünkü adımız çünkü aradığımız

ve özlediğimiz çağlar boyu

Sensin ey sevgili

Sensin ey ÖZGÜRLÜK !!!

---

 

Gittin...
Ben, arkandan sadece baktım.
Oysa; söyleyecek o kadar çok şeyim vardı ki...
"Gidersen iyiye dair ne varsa içimde yitireceğim hepsini.
Gidersen sönecek içimdeki ateş
ve bir daha hiç kimse yakamayacak.
Gidersen karanlığa mahkum edeceksin günlerimi
O karanlıkta yolumu kaybedeceğim" diyecektim sana.
Konuşamadım...

Gittin...
Gidişini görmemek için gözlerimi kapattım
Öylesine acıdıki içim, tutup koparsalardı kolumu
bacağımı bu kadar acı duymazdım.
Acım yaş olup akmalıydı gözlerimden.
Ağlayamadım...

Gittin...
Seni delicesine bir tutkuyla seviyordum oysa
Tutkum seninle olmaktı, tutkum teninde erimek,
tutkum hayatı seninle sadece paylaşmaktı.
Anlatamadım...

Gittin...
Gidişini önlemek için tutmak vardı ellerinden
Ellerim değil miydi her dokunuşumda seni ürperten?
Ürperdin yine biliyorum.
Bir kez dokunsam, bir kez tutsam ellerini
Gitmek için biriktirdiğin bütün cesaretin kaybolurdu.
Tutamadım.

Gittin...
Bir yıkım gibiydi gidişin
Sen adım adım uzaklaşırken benden
Çöküp kaldı bedenim olduğu yere
Nice terk edişlere dayanan yürek bu kez yenilmişti
Bu kadar zayıf değildim ben kalkmalıydım.
Kalkamadım...

Gittin...
Oysa geldiğin gün gideceğini biliyordum
Hazırdım gidişine,
Kaçak zamanları yaşıyorduk
Zaman bitecek ve sen gidecektin
Bense, gidişinin ertesi günü
Hayatıma kaldığım yerden yeniden başlayacaktım.
Başlayamadım...

Gittin...
Bir şey söyledin mi giderken?
"Kal" dememi istedin mi?
Son bir kez "seni seviyorum" dedin mi?
"Bekle beni döneceğim" diye umut verdin mi?
Beynim öylesine uğulduyorduki.
Duyamadım...

Gittin...
Nereye gittiğin önemli değildi
Binlerce kilometre uzakta da olsan,
iki metre ötemde de farketmiyordu.
Artık yoktun ve asıl bu düşünce beni felç ediyordu.
Kurtulmalıydım senden,
bu yokluk duygusundan kurtulmalıydım.
Kurtulamadım...

Gittin...
Unutulanların arasına katılmalıydım
Anıları bir sandığa koyup
hayatı bir yerinden yakalamalıydım.
Bu aşk noktalanmalıydı, bu sevdadan vazgeçmeliydim.
Yapamadım...

Gittin...
Bir okyanusun ortasında
tek küreği kaybolmuş sandalda
Dev dalgalarla boğuşan bir denizciyim şimdi.
Bil ki; sevmekten vazgeçmedim seni,
Bil ki; seninle birlikte sevdanı da taşıyacağım yüreğimde,
Bil ki; seni Unutamadım...

---

 YOKSUN

Bilmiyorum hangisi,bu yolların hangisi.
Tüm dengelerin kaybolduğu bu yerde,
Ne ileri gidebiliyorum ne geri.
Şimdi ne bir saat öncesi kalıyor yerinde,
ne bi saat sonrası belli.
Kim anlar beni,kim bilir!..
Görünen uçurum değilmi?.
Yetiş bana...
Düşmeden önce yakala elimi.
Çığlığım uzaklaşmadan senden,tut beni.
YOKSUN.......
İçimi acıtıyorsun.
Yokluğun bütün yokluklarıda
geri getiriyor zamanın gerisinden,çoğalıyorsun.
Bir kabus gibi geceme çöküyorsun.
Acın...
Şimdiye kadarki bütün acılarıda
uyandırıp yeniden,
önüne katıp gelirken,
Büyüyor.
sana söylemiştim!.
Ufak bi kıvılcım yeter,
yangınları başlatmaya içimin ormanlarında.
Sen biliyordun,beyazlar ne çabuk siyaha dönüşür
Benim duvarlarımda.
Biliyordun ne kadar korkarım böyle gecelerde.
Dayanamam kendimle yüzleşmelere...
YOKSUN...içimi acıtıyorsun

 

---

Kısa Şiirlerim veya Şiirlere Dokunuşlarım
....................................................
Düşlerimin gerçekliği veya sanrılığı
Var olduğunu hissettiğim vakitlerimsin
Geceyi beklemem belki bundandır
Ama sensiz geçen dakikalar müstesna

Ben geceyi bile seni rüyalarımda
Görmek için beklerim yâr...
Issız şehirlerimin aydınlığınla
Karanlığını yok etmeni umarım...

---